برای ضدعفونی کردن اولیه آب دو ماده شیمیایی وجود دارد : ید  و  کلر. هردو ماده سبک و ارزان بوده و استفاده از آنها آسان است. ید در کشتن ویروس ها ، باکتری ها و تک یاخته ها موثر است. با این حال هرچه آب سرد تر باشد ، زمان بیشتری نیاز است تا ید اثر خود را بگذارد و آب را ضدعفونی کند. علاوه بر این از آنجا که ید در منابع طبیعی نظیر خاک وجود دارد ، لذا به طور طبیعی در آب یافت می شود ، بنابراین اگر ما نیز به صورت مصنوعی ید را به آب اضافه کنیم ، دوز آن در آب تغییر کرده و کم و زیاد می شود. علاوه بر این زنان باردار و بیماران تیروئید ، نباید آب حاوی ید را بنوشند. لذا استفاده از ید فقط برای تصفیه آب در کوتاه مدت استفاده می شود و تصفیه کردن آب با این ماده شیمیایی به مدت زمان بیش از سه ماه ، توصیه نمی شود. طعم ید نیز مناسب نیست و گاهی مجبوریم برای از بین بردن طعم بد آن ، به آب شکر اضافه کنیم!

ماده ضدعفونی کننده دوم ، کلر است. استفاده از کلر برای ضدعفونی کردن آب ، صرف نظر از نکات مثبت بسیاری که دارد ، دارای مضراتی نیز هست. از جمله مضرات کلرزنی ، به وجود آمدن محصولات فرعی به نام تری هالون متان ها هستند که امروزه احتمال سرطان زا بودن آنها بیش از پیش برما ثابت شده است. علاوه بر این کلر ماده ای بسیار سمی است و اگر بیش از اندازه وارد آب شود ، باعث بیماری هایی شده و به اندام های داخلی بدن آسیب های جدی می زند. همچنین کلر برای پوست و موی انسان نیز مضراتی را به همراه دارد و باعث تحریک مخاط داخلی ریه و بینی می شود.

با فهمیدن نقاط ضعف روش های سنتی تصفیه آب آشامیدنی ، پی می بریم که امروزه به روش های مطمئن تری برای  تصفیه آب  نیاز داریم.

عبور دادن آب از شن و ماسه:

در زمان های قدیم یکی از روش های تصفیه آب عبور دادن جریان آب از شن و ماسه ها و برخی از انواع سنگ ها مانند کوارتز بوده است

در حدود ۲۰۰۰ سال پیش قومی بنام قوم مایا توانستند سیستم تصفیه آبی را که اختراع کنند ، آنها جوی های آبی را طراحی کرده بودند که در مسیر این آب چند نوع سنگ را قرار داده بودند که این سنگ ها نقش فیلتر های طبیعی را ایفا می کردند و آب آشامیدنی خود را با استفاده از این روش تصفیه کردند